A walk to remember

Wat als je op 16 jarige leeftijd te weten komt dat je leukemie hebt? Je wereld stord in elkaar? Ga je gewoon verder met je leven? Ik zou het niet weten.

In de film zie je hoe Jamie een meisje van 18 (gespeeld door zangers Mandy Moore), op haar 16 jaar te weten komt dat ze leukemie heeft. Met de gedachte dat haar leven zomaar kan stoppen, gaat Jamie toch door met haar leven. Niemand behalve haar vader weet dat ze ziek is zelfs op school is er niemand die dit weet want Jamie is het “onzichtbare” meisje. Maar als Jamie onverwacht verliefd wordt op Landon (gespeeld door Shane West) en hij op haar, moet ze hem wel vertellen dat ze ziek is. Landon helpt Jamie met de dingen die ze nog wil doen in haar leven. Jamie kan alles nog doen, enkele maanden nadat ze trouwde met Landon stierf ze. Landons leven veranderde helemaal toen Jamie in zijn leven kwam en ook nadat ze uit zijn leven verdween, was ze nog steeds bij hem. Door haar had hij het leven leren waarderen en heeft hij een doel in zijn leven gekregen.

Je krijgt een brok in de keel als je ziet hoe Jamie toch vecht voor haar leven, ook al weet ze dat ze dood gaat. Zeker als ze moet opgenomen in het ziekenhuis.

De film is een wonder mooi verhaal dat geschreven is door Adam Shankman. Andere films van hem zijn “hairspray” en “Bringing down the house”. Maar hij was ook producer in de films “Step-Up” en “The last song”.  De schrijver heeft zich voor deze film gebasseerd op een roman van Nicholas Sparks.

Het was een zeer mooie film. De hoofdrolpersonages hebben me echt geraakt. Mandy heeft de rol van Jamie prachtig vertolkt, het was prachtig om te zien hoe ze precies echt leed als ze wist dat ze Landon ooit moest los laten. Mandy Moore is een zangers maar speelde ook al mee in de films “Princess Diaries” en “American Dreamz”. De rol van Landon was vertolkd door Shane, wie verkeerd bezig was tot Jamie zijn ogen opende. Hij vertolkt zijn rol prachtig door er zoveel gevoel in te leggen. Shane speelde ook al mee in “A time for dancing” en “Get over it”.

De muziek maakte de emotionele momenten in de film nog vele sterker. Enkele van deze liedjes zijn “Cry” van Mandy Moore, “One Hope” van Mandy Moore en “Dancing in the moonlight” van Toploader.